Πολλές φορές ακούμε φράσεις όπως “συνεχώς όλα μου πάνε στραβά”, “είμαι πάντα άτυχος στις σχέσεις μου”, “όλοι με εκμεταλλεύονται”, “ποτέ δεν παίρνω αυτό που μου αξίζει” και άλλες παρόμοιες.

Σε όλες τις παραπάνω φράσεις, υπάρχει κάτι κοινό “η επανάληψη”.

Ενώ λοιπόν είναι πιθανό να μας συμβεί κάτι από τα παραπάνω μία δύο φορές στη ζωή μας, η διαρκής επανάληψη κάποιων δυσάρεστων εμπειριών δεν αποκλείεται να σχετίζεται με επιλογές που κάνουμε συνειδητά ή ασυνείδητα σε ορισμένες περιστάσεις.

Είναι μοτίβα συμπεριφορών που μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην αποτυχία.

Τα μοτίβα αυτά συνήθως σχετίζονται με τους τρόπους που μάθαμε να αλληλεπιδρούμε με τους άλλους μέσα στην οικογένεια.

Για παράδειγμα κάποιος που είχε επικριτικούς γονείς ως παιδί, θα μπορούσε ή να είναι και ο ίδιος επικριτικός ως ενήλικας ή θα μπορούσε να αναπτύξει μια πιο παθητική στάση για τη ζωή και να είχε χαμηλή αυτοπεποίθηση ως ενήλικας, επηρεασμένος από τις συνεχείς επικρίσεις των γονέων του.

Παρακάτω θα δούμε πως οι μαθημένοι τρόποι συμπεριφοράς μπορεί να μας οδηγήσουν σε φαύλους κύκλους δυσάρεστων εμπειριών.

Ας πάρουμε ως παράδειγμα έναν ενήλικα με χαμηλή αυτοπεποίθηση που αναζητά εργασία. Είναι πιθανό αυτός ο άνθρωπος να πάει διστακτικός και φοβισμένος σε μια συνέντευξη για δουλειά. Με τη στάση του αυτή έχει ήδη υπονομεύσει κάθε πιθανότητα να προσληφθεί στη συγκεκριμένη δουλειά, γεγονός που θα ενισχύσει την πεποίθησή του ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει. Έτσι στην επόμενη συνέντευξη θα πάει περισσότερο φοβισμένος και απογοητευμένος, μειώνοντας πιο πολύ τις πιθανότητες να προσληφθεί. Κάθε φορά που μια συνέντευξη δεν θα πηγαίνει καλά αυτός θα κατηγορεί τον εαυτό του ότι δεν είναι επαρκής και αυτό με τη σειρά του θα αυξάνει τη χαμηλή του αυτοεκτίμηση κ.ο.κ.

Απ’ όλα τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι πολλές από τις “αναποδιές” που μας συμβαίνουν είναι καταστάσεις αναστρέψιμες, αρκεί να λάβουμε την κατάλληλη υποστήριξη και βοήθεια.